الباعه الجائلين

وانت ماشي بص لواحد بيبيع على الرصيف او واحد من الباعه الجائلين .. بص لعينيه و نشاطه و تمسكه بالحياه .. شوفه وهو بيحاول يقنعك تشترى منه حاجه

لغايه دلوقتى بحاول اتخيل احساس واحد بيشتغل على باب الله مش عارف النهارده هيبيع بكام ولا مش هيبيع اصلا و ولاده وطلباتهم اكيد ربنا بيرزق بس هو بيكون احساسه ايه

فى مره وانا راجعه البيت اليوم كان برد قوى كنت بقول لو عارفه ان الجو بالبشاعه دى ولا كنت نزلت عينى جت على راجل كبير بيبيع مناديل و وقف شويه بيكح فكرت فى مدى الرفاهيه اللى كتير مننا عايشين بيها .. هو نزوله كل يوم الصبح مش بالاختيار مهما كان الجو برد ومهما كان مريض

فكرت هو عايش ازاى ومسئولياته ايه طيب لو تعب هيجيب مصاريفه ازاى اصل ده مالوش مرتب ثابت ولا تأمين صحى او معاش

ياترى كام يوم ممكن يمر عليهم وفيه ازمه فى الفلوس ومواجهه متطلبات المعيشه ... ياترى اللى فى الحكومه اللى بيصيفوا فى دول اروبيه حاسين بالناس دى واللى بتعانيه ... دى مجرد شريحه من المجتمع حوالينا ويمكن تعدى من جنبك وانت مش واخد بالك منها

يمكن لو اتعاملنا مع بعض اننا بنى ادمين مهما كان الشخص اللى قدامك بسيط ... هو بيحس زيك بيعانى زيك ويمكن يكون بيعبد ربنا احسن منك

اما بمشي فى الشارع بتصعب عليا مصر قوى .. بيصعب عليا اللى وصلتله .. واللى وصله الشعب كله بكافه فئاته .. فئات اتوحشت وفئات مطحونه ومابينهم فئات بتمشي جنب الحيط علشان تقدر تعيش

وعلى رأى فيروز : معقول فيه اكتر ؟